KS. MAREK ŁUCZAK: — Niektórzy myślą, że zabawa we wróżby nie jest groźna, a przecież jeśli zaczynamy polegać na gwiazdach, to przestajemy polegać na Bogu...
O. MARCIN CIECHANOWSKI OSPPE: — Prawdą jest, że zło osobowe istnieje. I trzeba to wyjaśniać. Gdy ludzie nie wiedzą, że mają wroga, przestają używać broni, aby z nim walczyć. Kiedy przychodzą do mnie ludzie zniewoleni czy opętani, którzy chodzili do wróżek lub wywoływali duchy i czynili inne praktyki okultystyczne, często mówią: „Ale my to robiliśmy dla zabawy” albo: „Ja nie wiedziałem, że to złe”. Mówię wtedy: Mam taką zasadę — jeśli nie jestem pewien, czy to nie jest trucizna, to nie piję. Wiele osób nie uważa wróżb za odwoływanie się do Szatana. Dla nich jest to tylko zwykła zabawa. Ale Biblia mówi, że wróżbici niszczą ducha wiary i moralność narodu oraz ściągają nań przekleństwa. Czy mamy odwagę odrzucić Objawienie? Nawet zabawa nie daje bezpieczeństwa, bo zły duch wcale na żartach się nie zna. Zwłaszcza gdy wchodzimy na jego teren, gdy „dotykamy” rzeczy zakazanych przez Boga, gdy przekraczamy pewne granice. Św. Tomasz z Akwinu pisał, że magia zakłada wysyłanie zaproszenia do demonów poprzez różne znaki, gesty czy symbole. Tymczasem choćby z praktyki egzorcystycznej widzę, że wiele osób traktowało chodzenie do wróżki czy wywoływanie duchów jako zabawę, a kończyło się na zniewoleniach duchowych. Nękać ludzi mogą tylko złe duchy, które często imitują duchy zmarłych, co jest zresztą typowe dla spirytyzmu. Biblia bardzo surowo ocenia wróżbiarstwo. Nazywa je „splugawieniem”, „nierządem”, „obrzydliwością”. Potwierdza to wyraźnie znany biblista bp prof. Roman Pindel w swojej książce pt. „Magia czy Ewangelia?”. To nie tylko grzech bałwochwalstwa, ale także duchowe oszustwo, którego ostatecznym celem jest utwierdzenie ludzi w grzechu i odwiedzenie ich od sakramentów, więc od drogi zbawienia. Chodzenie do wróżbitów i jasnowidzów doprowadza tylko do spotęgowania trudności, a nie ich rozwiązania. Wróżbici, jeśli nie są oszustami wykorzystującymi ludzką łatwowierność dla pieniędzy, działają z wykorzystaniem mocy Szatana i mogą jedynie szkodzić. Oni nigdy nie zdejmą uroków, gdyż działają mocą diabła, i z pewnością go nie wypędzają, ale raczej wpędzają. Mogą na jakiś czas powstrzymać jego działanie, ale tylko po to, żeby oszukać swoje ofiary i odciągnąć je od zbawienia. Diabeł zna prawa przyrody i środki zaradcze, których nauka jeszcze nie odkryła, dlatego za sprawą wróżbitów i okultystów może również wyleczyć niektóre choroby. Ale pamiętajmy, że gdy wyleczy ciało, odbiera pokój duszy, gdyż za jego „dary” zawsze płaci się wysoką cenę. Po krótkiej uldze problem występuje dalej i albo jest poważniejszy, albo przybiera inną postać. Jednak krótka poprawa sprawia, że wróżbita staje się wiarygodny i klient chętnie wydaje dużo pieniędzy, aby dokończyć „uzdrowienie”, lekceważąc to, że w krótkim czasie duchy znów zaczną go dręczyć jak dawniej albo jeszcze bardziej.
— Jak się bronić przed działaniem Szatana?
Mogę porównać zło do wody. Jeśli wodę wyleję na blachę, to ona jej nie przyjmie. Ale jeśli tę samą wodę wyleję na gąbkę, ta wchłonie wszystko. Od materiału zależy podatność na przyjęcie wody. Św. Paweł mówi: „Przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa” (Rz 13,14). Czyli po Komunii św., gdy jestem w łasce uświęcającej — jestem obleczony w Chrystusa. I gdy jakieś zło na mnie „trafi”, to obleczony w Chrystusa tego nie przyjmę. „Spłynie” to po mnie jak po blasze. Ale jeśli nie jestem obleczony w Chrystusa, to jak gąbka mogę wchłonąć wszystko zło. Widzimy więc, że to od trwania w łasce uświęcającej, od życia wiarą i sakramentami zależy moja podatność na wpływy zła. Dlatego spowiedź i Komunia św. — to największa nasza obrona przed złem. Kilka razy widziałem, jak Bóg poprzez spowiedź uwolnił osobę zniewoloną i już żadne egzorcyzmy nie były jej potrzebne. Spowiedź przywraca przyjaźń z Bogiem. Egzorcyzm uwalnia tylko ciało od diabła — a spowiedź uwalnia duszę, co jest najważniejsze. I nie będzie owocny egzorcyzm, gdy dusza człowieka jest w grzechu.
— Czym różni się egzorcyzm liturgiczny od prywatnego?
Istnieje zasadnicza różnica pomiędzy egzorcyzmem a modlitwami o uwolnienie. Egzorcyzm jest rozkazem skierowanym do złego ducha, aby odszedł w imię Jezusa, i taki rozkaz może wydać tylko egzorcysta. Modlitwa o uwolnienie jest natomiast błaganiem skierowanym do Pana, by uwolnił od diabła daną osobę. Ani osoba świecka, ani kapłan nieposiadający wspomnianego zezwolenia nie mogą sprawować egzorcyzmów, a jedynie odmawiać modlitwy o uwolnienie. Gdyby sprawowali egzorcyzmy, byłaby to wielka pycha, że coś mogą uczynić. A ja nie czynię tego w swoim imieniu. Gdyby ktoś odprawiał egzorcyzmy bez zezwolenia biskupa, to czyniłby to tylko w swoim imieniu — więc diabeł mógłby się na tej osobie zemścić. A mając dekret od mojego arcybiskupa Wacława Depo, nie odprawiam egzorcyzmów w swoim imieniu, tylko w imieniu Kościoła. Jestem więc bezpieczny. Zresztą szczytem wołania o wyzwolenie jest Eucharystia, ponieważ Jezus przez swoją ofiarę uwolnił nas od grzechu i od Szatana. Nie ma nic ważniejszego od Eucharystii, dlatego zabronione jest włączanie w nią modlitw zwanych modlitwami o uwolnienie, aby nie budzić u wiernych fałszywego przekonania, że istnieją jakieś specjalne modlitwy. Msza św. ma nieskończoną wartość. Gdy ją dobrze przeżywamy, jest ona uwolnieniem w najwyższym stopniu.
[koniec_strony]
— Dlaczego, Ojca zdaniem, w ostatnich latach mówi się o większej aktywności Szatana?
Słowo Boże mówi, że naczelnicy Judy, kapłani i lud mnożyli nieprawości, naśladując obrzydliwości narodów pogańskich. Słyszymy dziś, że na Zachodzie coś już dawno zaistniało, dlatego trzeba, by i Polacy poszli tymi samymi śladami. Tak się argumentuje związki homoseksualne, in vitro, aborcję, eutanazję. Dziś ludzie zamiast medalika czy szkaplerza noszą talizmany i amulety. Zamiast klęczeć na modlitwie, przy konfesjonale i przed przyjęciem Komunii św. — leżą na leżankach u psychoanalityków lub chodzą do wróżki. Dzieci zamiast krzyżyków noszą w kieszeniach pokemony. Młodzi rozczytują się w „Harrym Potterze”, który otwiera ich na magię. Reklamy zapraszają ludzi na medytacje transcendentalne, które za jedyne 50 zł obiecują przeniesienie w inny wymiar. Dlaczego tak się dzieje? Brak wiary w Boga przekłada się na wiarę w bożki. Fascynacje okultyzmem, alternatywna medycyna, homeopatia, uzdrowienia magią, spirytyzm, hipnoza, bioenergoterapia, radiestezja, transy, znachorstwo, wróżbiarstwo, jasnowidztwo, medytacje wschodnie i wiele innych bezdroży duchowych wpycha człowieka w wielką pustkę i upadek. I jeszcze wahadełko nad kiełbasą, sprawdzające, czy jest duchowo pozytywna. Zamiast wołania do Boga o zbawienie dusz mamy wywoływanie duchów, zamiast modlitwy — zaklęcia, zamiast religii — magię. Halloween wypiera uroczystość Wszystkich Świętych oraz Dzień Zaduszny w świadomości wielu dzieci. Ich stosunek do świata zmarłych przestaje być kształtowany przez dogmaty wiary, które ulegają zbanalizowaniu. Nie ma wtedy świętych obcowania, nie ma modlitwy za zmarłych — jest beztroska zabawa i igranie z ogniem. Dlaczego więc mielibyśmy obchodzić jako swoje święto pogańskie i satanistyczne? W efekcie tego wszystkiego ludzie nie mogą spać, nie mogą jeść, męczy ich życie; niewyjaśnione depresje, nieobliczalne zachowania, niekontrolowane pożądanie, seksualne deformacje, złość nie do powstrzymania, obsesyjne myśli i uczucia, nieustanny strach, niepokój, nerwowość, myśli samobójcze, obojętność wobec spraw duchowych, bluźniercze myśli przeciwko Bogu, wstręt do sakramentów i wreszcie do siebie samego. Nie każda duchowość jest od Ducha Świętego.
— Czy można się dziwić, że w Polsce mamy dwa razy więcej egzorcystów niż 10 lat temu? Czy można się dziwić, że jesteśmy przeciążeni i oblężeni przez przerażonych penitentów?
Patrząc jednak na Ewangelię, widzę, że Nikodem przyszedł do Jezusa w nocy i rozmawiał z Nim w ciemnościach. On był w ciemnościach. Właściwie to ciemności zmusiły go do poszukiwania Jezusa. To, co przymusza nas do nawrócenia, to zniewolenie ciemnością i zewnętrzne działanie sił mroku. Wielu ludzi powraca do Boga dopiero wtedy, gdy bezbożność doprowadza ich do takiej męki, że życie staje się dla nich nie do wytrzymania. Jak z tego wyjść? Pierwsza rzecz — powrócić do Jezusa Chrystusa!
— Pan Jezus zalecał post i modlitwę w walce z Szatanem. Może warto wrócić do tych metod?
Kiedyś podczas egzorcyzmu, który nieoczekiwanie sprawowałem wezwany nagle po obiedzie, diabeł ustami opętanej zawołał, drwiąc: „Z pełnym brzuchem mnie nie wyrzucisz” (śmiech). Nie wierzę w to, co mówi, ale rzeczywiście — post, poskramianie swoich zmysłów, otwiera duszę na Boga i człowieka, osłabia i powściąga negatywne skłonności. Jezus modlił się i pościł, aby przezwyciężyć pokusy złego. Objawił On swoim uczniom, że niektóre złe duchy można wypędzić tylko modlitwą i postem. Jeśli jednak jakiś egzorcysta jest słaby albo chory, powinien jeść i w większym stopniu wykorzystywać do walki inne narzędzia, takie jak modlitwa.
