Przewodniczący Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów

Biskup Adam Bałabuch, przewodniczący Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, jest autorem najobszerniejszych na gruncie Polskim objaśnień teologii tego święta, publikacja miała miejsce na łamach czasopisma „Msza Święta”: „„To święto od lat było obchodzone w niektórych wspólnotach zakonnych i krajach, przynosząc wielkie owoce duchowe. Zaprasza ono faktycznie do kontemplacji świętości i piękna kapłaństwa Chrystusa, nakłania Kościoły do intensywnej modlitwy o uświęcenie duchowieństwa, o prowadzenie zdrowego i wiernego wysiłku uświęcenia w całkowitym oddaniu Bogu i Kościołowi. Wreszcie to święto ożywia wszystkich wiernych w ich wysiłkach ku świętości”,  „Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana zostało rozszerzone na cały Kościół w ostatnich dniach pontyfikatu Benedykta XVI i – jak podkreśla bp Adam Bałabuch – jest dla Kościoła w Polsce niejako jego testamentem duchowym.” (cyt. za www.episkopat.pl/‎)

Liturgia

O duchowości tego dnia, wiele mówią teksty liturgiczne.
„Teksty własne tego obchodu w języku polskim zostały zatwierdzone przez Konferencję Episkopatu Polski podczas 360. zebrania plenarnego. Zostały one opublikowane w Dodatku do Mszału Rzymskiego i w Dodatku do Liturgii Godzin przez Wydawnictwo Pallottinum.” (ILG)

Pełen tekst Liturgii Mszy Świętej na dzisiaj znajduje się na stronie ILG, w naszym omówieniu położyliśmy głównie nacisk na fragmenty mówiące o kapłaństwie Jezusa http://brewiarz.katolik.pl/v_13/2305p/czyt.php3

Wprowadzenie do teologii tego dnia czyni już antyfona na wejście „Chrystus, Pośrednik nowego Przymierza, które trwa na wieki, * ma kapłaństwo nieprzemijające.” (por. Hbr 7, 24; 9, 15). O Chrystusie mówi nam kolekta „Boże, Ty dla chwały Twojego majestatu i dla zbawienia rodzaju ludzkiego ustanowiłeś Jednorodzonego Syna swojego Najwyższym i Wiecznym Kapłanem, † spraw, aby dzięki łasce Ducha Świętego ci, których On wybrał jako sługi i szafarzy swoich tajemnic, * okazali się wierni w wykonywaniu przyjętego urzędu posługiwania.”  

Jako czytanie poprzedzające Ewangelię proponowany jest fragment z Księgi Izajasza (Iz 6,1-4.8), opisujące wizję Boga tronującego  „Czytanie z Księgi proroka Izajasza. W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana zasiadającego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł; dwoma zakrywał swą twarz, dwoma okrywał swoje nogi, a dwoma latał. I wołał jeden do drugiego: "Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały". Od głosu tego, który wołał, zadrgały futryny drzwi, a świątynia napełniła się dymem.”

„Zaiste bowiem nie aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo Abrahamowe. Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem w tym, co się odnosi do Boga - dla przebłagania za grzechy ludu.  Przez to bowiem, co sam wycierpiał poddany próbie, może przyjść z pomocą tym, którzy jej podlegają. (Hbr 2, 10-18)”

W czytaniach Ewangelii znajduje się tzw. modlitwa arcykapłańska Jezusa: Słowa Ewangelii według św. Jana. W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: "Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś.  Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi.  Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata.  Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.  Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś. I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, że Ty Mnie posłałeś i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś. Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem, i oni poznali, że Ty Mnie posłałeś. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich". (J 17, 1-2. 9. 14-26)

Inspiracja

„Początki święta Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana związane są z hiszpańskim kontemplacyjnym Zgromadzeniem Sióstr Oblatek Chrystusa Kapłana, którego charyzmatem jest duchowe wsparcie dzieła uświęcenia kapłanów i kandydatów do kapłaństwa. Współzałożyciel tego zgromadzenia, bp José María García Lahiguera, zwrócił się do Piusa XII z prośbą o ustanowienie dla tego zakonu święta patronalnego Chrystusa Kapłana i jest ono obchodzone od 1952 r. Później zostało ono rozszerzone na Kościół w krajach języka hiszpańskiego i od 1973 r. jest obchodzone w czwartek po Zesłaniu Ducha Świętego.” (cyt. za www.episkopat.pl/‎)

Film 1: Ks. Dominik Ostrowski, konsultor Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, wyjaśnia, jakie są okoliczności powstania święta Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego

Film 2: O przesłaniu tekstów liturgicznych na święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana.

Oprac. M.P