Dziś Kościół wspomina bł. Marię Teresę Ledóchowską. Mając 27 lat, Maria Teresa zrezygnowała ze stanowiska damy dworu i poświęciła ogrom swoich talentów dziełu misji w Afryce. W 1895 roku złożyła śluby zakonne jako pierwsza sodaliska założonego przez siebie stowarzyszenia misyjnego, zwanego Sodalicją świętego Piotra Klawera. Jest patronką dzieł misyjnych w Polsce.

Maria Teresa była najstarszą z dziewięciorga dzieci Antoniego hrabiego Ledóchowskiego i Józefiny z domu Salis-Zizers. Jej siostrą jest Święta Urszula. Maria Teresa urodziła się 29 IV 1863 r. w Loosdorf na terenie Austrii i od najmłodszych lat wykazywała wybitne zdolności literackie, muzyczne i malarskie. Często brała udział w lekcjach trzech przyrodnich braci (z poprzedniego małżeństwa ojca), w wyniku czego wcześnie rozwinęła swoje zdolności tak że jako pięcioletnia dziewczynka napisała mały utwór sceniczny dla domowników, a w wieku 9 lat pisała już wiersze i czytała literaturę naukową. Rodzice przekazali wiarę swoim dzieciom poprzez wspólną wieczorną modlitwę, wspólne uczestnictwo w niedzielnych i świątecznych Mszach oraz poprzez przyjmowanie sakramentów świętych. Duży wpływ na osobowość Teresy wywarła jej matka, kobieta wielkiego serca, potrafiąca zaufać bezgranicznie Bogu, spiesząca z pomocą ludziom biednym, potrzebującym, ale wychowująca swoje dzieci „mocną ręką, żądając od nich hartu, sumiennej pracy i punktualności”. Ojciec natomiast przekazywał dzieciom wiedzę religijną, zapoznawał z malarstwem i historią sztuki, przybliżał im dzieje ojczystego kraju i uczył języka polskiego. Od ojca Maria Teresa nauczyła się systematyczności w pracy i porządku. W roku 1873 rodzice stracili cały swój majątek, na skutek bankructwa instytucji, w której kupili akcje. Dlatego też po sprzedaży posiadłości w Loosdorf zamieszkali w miejscowości St. Pölten, gdzie Maria Teresa zdobywała wiedzę w szkole Pań Angielskich. W tym też czasie wielkim przeżyciem była dla niej wiadomość o uwięzieniu przez władze pruskie jej stryja arcybiskupa Mieczysława Ledóchowskiego. Do więzienia przesłała stryjowi specjalnie napisany dla niego wiersz. W dwa lata później witała go już w Wiedniu jako kardynała udającego się do Rzymu, gdzie będzie kierował Kongregacją Rozkrzewiania Wiary (problematyka misyjna).

W roku 1883 rodzice Marii Teresy przenieśli się do Polski, do miasteczka Lipnica Murowana koło Bochni, gdzie jej ojciec kupił bardzo zaniedbany mały majątek ziemski. Maria Teresa miała wówczas 20 lat i jako najstarsza z rodzeństwa musiała matce pomagać w gospodarstwie. Jedynie w okresie zimowym mogła wyjeżdżać do Krakowa, gdzie brała udział w towarzyskich spotkaniach i zabawach. Pan Bóg chciał jednak na swój sposób pokierować jej życiem. Otóż w roku 1885 zachorowała na ospę. Stan jej był bardzo ciężki, liczono się nawet z możliwością śmierci. Maria Teresa po kilku tygodniach przezwyciężyła chorobę, jednak do pełnego zdrowia już nigdy nie powróciła, ponadto ospa oszpeciła jej twarz. Nie mogła już prowadzić majątku i z nominacji cesarza Franciszka Józefa I została damą dworu wielkich książąt toskańskich w Salzburgu. W tym mieście Maria Teresa zetknęła się z akcją misyjną na rzecz Afryki, którą rozpoczął i gorliwie rozwijał arcybiskup Algieru, kardynał Karol Marcial Lavigerie. Występował też w obronie ludności murzyńskiej masowo wywożonej z Afryki do niewolniczej pracy. Do rąk Marii Teresy trafiła broszurka z apelem wspomnianego kardynała z apelem: „Komu Bóg dał talent pisarski, niech go użyje na korzyść tej sprawy, ponad którą nie masz świętszej”. To dla niej było nowym wyzwaniem. Skończyła z pisaniem utworów scenicznych dla książęcego dworu i poświęciła się pracy na rzecz misji. Poparł ją w tej decyzji stryj kardynał. Napisała więc na początku sztukę sceniczną Zaida Murzynka. W roku 1887 spotkała się z kardynałem Lavigerie, który upoważnił ją do zakładania komitetów antyniewolniczych. W tymże roku Maria Teresa opuściła gościnny dwór książęcy, aby całkowicie oddać się najważniejszej dla niej sprawie. W roku 1890 rozpoczęła wydawać pismo misyjne „Echo z Afryki”, w cztery lata później ukazywało się ono w różnych językach, pod koniec jej życia nakład wynosił już 100000 egzemplarzy. Również dzieci miały swoje pismo misyjne pt. „Murzynek”. Maria Teresa założyła w roku 1893 Sodalicję św. Piotra Klawera, której celem miało być niesienie wszelkiego rodzaju pomocy misjonarzom w Afryce; 9 IX 1896 r. sama złożyła śluby zakonne. Założona przez nią Sodalicja otrzymała papieską aprobatę w 1910 r. od papieża Piusa X. Maria Teresa wraz ze swoimi siostrami zakonnymi, członkiniami Sodalicji, jeszcze bardziej oddawała się dziełu misyjnemu: wygłaszała odczyty o tematyce misyjnej w różnych krajach, redagowała czasopisma, kalendarze misyjne, prowadziła obszerną korespondencję, dostarczała misjonarzom literaturę religijną często drukowaną w narzeczach ludności afrykańskiej.

Maria Teresa Ledóchowska, pełna zasług i w opinii świętości odeszła do Pana 6 VII 1922 r. w Domu Generalnym swojego zgromadzenia w Rzymie. Papież Paweł VI beatyfikował ją 19 X 1975. Liturgiczny obchód bł. Marii Teresy przypada na dzień 6 lipca i ma rangę wspomnienia obowiązkowego. Można z całą pewnością powiedzieć, że „jeśli Afryka ma dzisiaj ok. 50 milionów katolików (...) to wielka w tym zasługa naszej Błogosławionej, jej bezgranicznego oddania i szeroko zakrojonej akcji na rzecz czarnego kontynentu” (W. Zaleski, A. Nowak, B. Werner, H. Fros). Piękne świadectwo o Marii Teresie Ledóchowskiej dał papież Paweł VI: „(...) Maria Teresa wyprzedziła czasy, w których żyła, tak bardzo nie sprzyjające apostolstwu kobiet (...) Przewędrowała całą Europę szerząc wszędzie apostolstwo misyjne (...) Katolicy z Afryki opłakiwali odejście swej matki - jak ją nazywali - ale przez działalność założonego przez siebie Instytutu, żyjącego jej duchem, nie przestają i dzisiaj doświadczać wielkości i siły tej miłości, która nią owładnęła” (Liturgia Godzin, t. III s. 1305). Niech więc osoba bł. Marii Teresy zachęci nas do modlitwy i ofiar materialnych tak potrzebnych dziełu misyjnemu Kościoła.

Ks. Stanisław Hołodok, "Czas miłosierdzia" 07/2004 (opoka.org.pl)

Litania do bł. Marii Teresy Ledóchowskiej:

Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Święta Maryjo, módl się za nami.
Święta Maryjo, Matko Dobrej Rady, Patronko nasza,
Bł. Mario Tereso Ledóchowska, dziewico
Bł. Mario Tereso, miłująca niepodzielnym sercem Boga,
Bł. Mario Tereso, naśladująca Chrystusa ukrzyżowanego,
Bł. Mario Tereso, posłuszna natchnieniom Ducha Świętego,
Bł. Mario Tereso, gorliwa czcicielko Serca Bożego,
Bł. Mario Tereso, rozmiłowana w Eucharystii,
Bł. Mario Tereso, wsłuchana w głos Maryi. Matki Dobrej Rady,
Bł. Mario Tereso, wierna córko Kościoła,
Bł. Mario Tereso, żyjąca wiarą, nadzieją i miłością,
Bł. Mario Tereso, wzorze czystości, ubóstwa i posłuszeństwa,
Bł. Mario Tereso, miłośniczko ewangelicznej pokory,
Bł. Mario Tereso, czerpiąca z Ewangelii inspirację do działania,
Bł. Mario Tereso, otwarta na znaki czasu,
Bł. Mario Tereso, wielka czcicielko św. Piotra Klawera,
Bł. Mario Tereso, założycielko zgromadzenia sióstr klawerianek,
Bł. Mario Tereso, całkowicie oddana służbie Kościołowi misyjnemu,
Bł. Mario Tereso, pałająca gorliwością o zbawienie dusz,
Bł. Mario Tereso, cierpliwa we wszystkich przeciwnościach,
Bł. Mario Tereso, nie ustająca w modlitwie i pracy dla rozkrzewienia wiary,
Bł. Mario Tereso, zatroskana o potrzeby misjonarzy w Afryce,
Bł. Mario Tereso, zapalająca Europę ogniem miłości do misji,
Bł. Mario Tereso, Patronko współpracy misyjnej Kościoła w Polsce,
Bł. Mario Tereso, Matko Afryki, Bł. Mario Tereso,, orędowniczko wzywających twego wstawiennictwa,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie!
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami!

K. Módl się za nami bł. Mario Tereso.

W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się:

Boże, który powołałeś bł. Marię Teresę, dziewicę, aby żyła jedynie dla Chrystusa i Jego Ciała Kościoła, daj nam za jej przyczyną, by całe nasze życie, Twoją miłością prawdziwie ukształtowane, było służbie braciom poświęcone. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.