Ks. prof. Waldemar Chrostowski uważa, że „judaizm rabiniczny stanowi w gruncie rzeczy reakcje na Pawła i jego nauczanie motywowane wiarą w Jezusa”. Z monoteizmu biblijnego, wyznawanego przez Izraelitów opisanych w Starym Testamencie, powstały dwie religie, najpierw chrześcijaństwo, później w konfrontacji z chrześcijaństwem judaizm rabiniczny. Judaizm rabiniczny po zburzeniu świątyni jerozolimskiej powołali do życia faryzeusze, których spadkobiercami stali się rabini.
Jak przypomina ks. prof. Waldemar Chrostowski „judaizm rabiniczny, wyrosły na podłożu poglądów faryzeuszów podjęty i ukierunkowany przez rabinów, wyraźnie się różni od judaizmu biblijnego. Nie jest tożsamy z religią Starego Testamentu, lecz stanowi jej zmienioną i radykalnie zinterpretowaną kontynuacje”. W judaizmie zanikł kult świątyni, kapłani i ofiary obecne w biblijnym monoteizmie, i pojawiły się synagogi, rabini i czytanie Tory (kilku ksiąg Starego Testamentu).
W swoim wywiadzie ks. prof. Waldemar Chrostowski wyjaśnia, że „najwyższy autorytet w objaśnianiu Tory mają rabini i to na podstawie ich rozstrzygnięć, zawartych w Misznie i Talmudzie oraz nieustannie aktualizowanych i rozwijanych w licznych komentarzach, kształtuje się dzisiejsze życie żydowskie”. „Wielu rabinów twierdzi, że autorytet Talmudu jest (…) większy niż autorytet Biblii” Hebrajskiej (części pism Starego Testamentu uznawanej za kanoniczne przez Żydów).
W opinii ks. prof. Waldemara Chrostowskiego „judaizm rabiniczny jest zjawiskiem chronologicznie późniejszym niż chrześcijaństwo oraz ukształtowanym w dużej mierze w konfrontacji i w sprzeciwie wobec wiary w Jezusa Chrystusa”. „Chrześcijaństwo jest chronologicznie wcześniejsze niż judaizm rabiniczny, który ukształtował się i okrzepł w rezultacie przebudowy dokonanej przez rabinów wkrótce po 70” roku naszej ery gdy Rzymianie zniszczyli świątynie jerozolimską.
Zdaniem ks. prof. Waldemara Chrostowskiego „dystans, który dzieli judaizm rabiniczny od judaizmu biblijnego, jest większy niż ten, który dzieli chrześcijaństwo od judaizmu biblijnego” (czyli monoteizmu biblijnego wyznawanego przez biblijnych Izraelitów). „Judaizm rabiniczny odczytuje Biblie inaczej niż Izrael w czasach przed Chrystusem i ta lektura ukształtowała się w dużej mierze w konfrontacji z chrześcijaństwem”.
Jak przypomina ks. prof. Waldemar Chrostowski biblijny monoteizm był otwarty na konwersje pogan, podejrzewa się, że w czasach Jezusa nawet połowa wyznawców monoteizmu biblijnego mogła być prozelitami (konwersja wymagała tylko obrzezania i złożenia ofiary). Prócz prozelitów byli też pochodzący z pogan „bojący się Boga” monoteiści, którzy nie poddali się obrzezaniu – dla Greków okaleczanie ciała było niedopuszczalne. Monoteizm biblijny był dla pogan atrakcyjniejszy od politeizmu, między innymi dzięki posiadaniu moralności seksualnej odmiennej od pogańskiej swobody obyczajowej. To, że apostołowie kierowali swoje nauczanie na początku tylko głównie do biblijnych Izraelitów, nie oznacza, że nawracali tylko Żydów. Nawracani byli też prozelici z narodów pogańskich, którzy dokonali pełnej konwersji na biblijny monoteizm, oraz „bojący się Boga” czyli monoteiści którzy nie dokonali konwersji na biblijny monoteizm.
Według ks. prof. Waldemara Chrostowskiego z konwersji pogan rabini zrezygnowali gdy zobaczyli jak duże jest zainteresowanie pogan chrześcijaństwem. Judaizm zrezygnował też takich wyznaczników biblijnego monoteizmu jak asceza, kult świątyni jerozolimskiej, składanie ofiar, kasta kapłanów (zamiast tego oparł się na synagogach, czytaniu Tory i nauczaniu rabinów).
Ks. prof. Waldemar Chrostowski przypomina, że judaizm nie ma centralnego autorytetu, nie ma dogmatów, odwołuje się głównie do interpretacji rabinów a nie do Biblii, ma ścisły związek z narodem żydowskim, nie interesuje się zbytnio teologią i filozofią, ale zagadnieniami relacji między wyznawcami.
Lektura wywiadu z księdzem profesorem kolejny raz uświadamia nam katolikom, że dziedzictwo Izraela, dziedzictwo proroków, dziedzictwo Przymierza, jest naszym katolickim dziedzictwem, i nie ma powodu dla którego mieli byśmy zgodzić się na to bym nam je odebrano. To my katolicy jesteśmy Izraelem, narodem wybranym, bo to my przyjęliśmy Jezusa zapowiadanego przez proroków i to my kultywujemy wiarę biblijnych Izraelitów.
