Władysław Bukowiński urodził się 22 grudnia 1904 r. w Berdyczowie. Po studiach z dziedziny prawa, nauk politycznych i teologii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, 28 czerwca 1931 r. przyjął święcenia kapłańskie. W sierpniu 1936 r., na własną prośbę, przeniósł się do Łucka na Wołyniu.

W styczniu 1945 r. został aresztowany i skazany na 10 lat karnych obozów pracy, m.in. w kopalni Dżezkazgan w Kazachstanie. Rok po uwolnieniu nie skorzystał z możliwości powrotu do ojczyzny, lecz przyjął obywatelstwo rosyjskie, aby móc pracować duszpastersko w Kazachstanie

Ponownie aresztowany 3 grudnia 1958 r., został skazany na 3 lata łagrów. W sumie ponad 13 lat spędził w więzieniach i obozach pracy.

Uwolniony, pozostał w Kazachstanie; pełnił posługę kapłańską wśród katolików różnych narodowości, odwiedzając ich w odległych miejscowościach. Wycieńczony na skutek morderczej pracy w łagrach, zmarł 3 grudnia 1974 r. w Karagandzie, gdzie został pochowany.