W przeddzień wizyty Władimira Putina w kompleksie pamięci Yad Vashem w Dniu Pamięci o Holokauście prezydent Rosji wywołał totalną wojnę historyczną i informacyjną przeciwko Polsce, na próżno usiłując oskarżyć Polaków o prymitywny antysemityzm. Składając fałszywe oskarżenia, gospodarz Kremla zapomniał powiedzieć, że istnieje ogromna liczba dokumentów historycznych, które wskazują, że to carska Rosja, a później ZSRR, z maniakalnym uporem podsycały nienawiść do Żydów na całym świecie.
Adolf Hitler był spadkobiercą antysemickiej idei rosyjskiej Czarnej Sotni. Potwierdzają to dość poważne źródła i dokumenty historyczne, zebrane między innymi przez znanego angielskiego badacza. Norman Cohn, znakomity brytyjski naukowiec, członek Narodowej Akademii Nauk Humanistycznych i Społecznych Wielkiej Brytanii, profesor Uniwersytet Sussex w 1967 r. opublikował własną monografię naukową pod tytułem „Błogosławienie na ludobójstwo”. Na podstawie znacznej liczby dokumentów naukowiec prześledził historię stworzenia carskiej antysemickiej fałszywki pt. „Protokoły mędrców Syjonu” oraz mitu o światowym spisku Żydów, który na początku XX wieku spowodował pogromy w Rosji, a następnie w Niemczech w przededniu dojścia do władzy nazistów.
Oleg Gordijewski, zbiegły pułkownik Komitetu Bezpieczeństwa Państwowego (KGB) ZSRR napisał w Londynie książkę pt. „KGB. Historia operacji polityki zagranicznej od Lenina do Gorbaczowa” w której opisał, między innymi, w jaki sposób agenci carskiej Ochrany, pracujące w owym czasie w Paryżu pod koniec XIX wieku, stworzyli propagandową fałszywkę pt. „Protokoły syjońskich mędrców”.
„Protokoły mędrców Syjonu” sfabrykowane przez Ochranę – carską tajną policję polityczną w Rosji pod koniec XIX wieku stały się sztandarem walki Czarnej Sotni – skrajnych środowisk monarchistycznych – Związku Narodu Rosyjskiego, Rosyjskiej Partii Monarchistycznej i Związku św. Michała Archanioła – przeciwko ideom liberalizmu i demokracji. Z ich pomocą carat próbował utrzymać władzę i oczernić ruch rewolucyjny. Nie udało się, ale ta ksenofobiczna ideologia przeniknęła do Europy za pośrednictwem „białej” emigracji rosyjskiej. W latach 20-30 protokoły krążyły po całym świecie w milionach egzemplarzy. Po ustanowieniu reżimu nazistowskiego w Niemczech „Protokoły mędrców Syjonu” stały się ideologiczną podstawą ludobójstwa narodu żydowskiego.
Z kolei, Walter Laqueur, amerykański historyk i publicysta żydowskiego pochodzenia napisał książkę pod tytułem „Czarna Sotnia. Geneza rosyjskiego faszyzmu” który jest jednym z najbardziej dokładnych i szczegółowych badań analitycznych skrajnie prawicowego ruchu w Rosji od jego powstania do dnia dzisiejszego. Tak więc to Rosja opracowała ideologię faszyzmu i antysemityzmu, która stanowiła podstawę praktyki politycznej nazistowskich Niemiec.
Władimir Putin, który przez całe życie pracował w KGB, nie może tego nie wiedzieć, ponieważ szef KGB Jurij Andropow, który przez 15 lat stał na czele tej organizacji, jako pierwszy rozkazał przetłumaczyć na język arabski „Protokoły syjońskich mędrców” i wysyłał setki agentów i tysiące egzemplarzy propagandowej fałszywki do krajów muzułmańskich celem wyrządzenia szkody USA i Izraelowi. Świadczą o tym informacje Ion Mihai Pacepa, najwyższego rangą oficera wywiadu radzieckiego bloku, który uciekł na Zachód, wydał książkę „Dezinformacja” (Disinformation), z której wynika, że powody islamskiego terroryzmu kryją się w tajnej operacji KGB w latach 70. Pacepa mówi, że „Protokoły” zostały podstawą hitlerowskiej propagandy antysemickiej. Jak wspomina agent wywiadu, w 1972 roku jego agencja DIE otrzymała od KGB arabskie tłumaczenie „Protokołów” i niejaki „dokument”, udowadniający, że USA to państwo syjonistyczne. Zadaniem Pacepy było tajne rozpowszechnienie propagandowych materiałów w krajach arabskich.
Na podstawie informacji przedstawionych w książkach Normana Cohna, Olega Gordijewskiego, Waltera Laqueura i Iona Pacepy możemy dojść do wniosku, że to rosyjska propaganda wywołała wzrost antysemityzmu w XX wieku, który w końcu doprowadził do ludobójstwa Żydów podczas drugiej wojny światowej.
