W dokumencie przypomniano kan. 848 KPK, zgodnie z którym „szafarz, poza ofiarami określonymi przez właściwą władzę, za udzielanie sakramentów nie powinien niczego żądać, zawsze unikając tego, by najubożsi zostali pozbawieni pomocy sakramentów z powodu ubóstwa” i za Kodeksem Prawa Kanonicznego wezwano kapłanów, by „także nie otrzymawszy ofiary, odprawiali Mszę świętą w intencjach wiernych, zwłaszcza ubogich”.

Dekret odnosi się również do Mszy świętych zbiorowych wskazując, że „kapłani mogą przyjąć więcej ofiar od różnych ofiarodawców, łącząc je w jednej Mszy świętej, sprawowanej według jednej zbiorowej intencji, o ile – i tylko o ile – wszyscy ofiarodawcy zostali o tym poinformowani i dobrowolnie na to wyrazili zgodę”. Zaznaczono, że „takiej woli ofiarodawców nigdy nie wolno domniemywać; przeciwnie, przy braku wyraźnej zgody zawsze zakłada się, że nie została ona udzielona”.

Ponadto potępiono praktykę, w ramach której kapłan przyjmuje ofiarę nie za sprawowanie Mszy w określonej intencji, a jedynie za samo wspomnienie tej intencji w modlitwie powszechnej lub innym momencie liturgii.

- „W sposób szczególny, zarówno ordynariusze, jak i inni pasterze Kościoła, powinni zatroszczyć się o to, aby dla wszystkich było całkowicie jasne rozróżnienie pomiędzy aplikowaniem określonej intencji Mszy świętej (także „zbiorowej”), a zwykłym wspomnieniem w czasie liturgii słowa lub w niektórych momentach celebracji eucharystycznej”

- czytamy.

- „Należy szczególnie podkreślić, że nakłanianie do ofiar lub nawet samo przyjmowanie ofiar w odniesieniu do dwóch ostatnich przypadków jest wysoce bezprawne. Tam, gdzie tego rodzaju praktyka jest bezprawnie rozpowszechniona, właściwi ordynariusze nie powinni wykluczać zastosowania środków dyscyplinarnych i/lub karnych w celu wykorzenienia tego godnego ubolewania zjawiska”

- dodano.

W dekrecie zachęcono również do ożywiania i promowania praktyki „przekazywania dodatkowych intencji mszalnych wraz z odpowiadającymi im ofiarami do krajów misyjnych”.