Polska mistyczka Alicja Lenczewska. Co widziała?

Alicja Lenczewska przyszła na świat w 1934 roku w Warszawie. Jej rodzice pochodzili z dzisiejszej Ukrainy. Ojciec Lenczewskiej, August, zmarł, gdy ta miała 2 lata. Jej matka Jadwiga pracowała zaś jako nauczycielka.

W 1940 roku Alicja wraz z matką i bratem Sławomirem przenieśli się do wsi Knapy koło Rzeszowa, następnie do Inowrocławia, a ostatecznie do Szczecina.

Alicja, podobnie jak jej matka, również pracowała jako nauczycielka. Studiowała pedagogikę, uczyła zaś mechaniki prac ręcznych. Ze względu na studia i zawód musiała związać się z PZPR. Nigdy nie wyszła za mąż.

Lenczewska przez sporą część życia nie była religijna. Jak sama przyznawała, wychowywała się w rodzinie katolickiej, jednak jej wiara była dość powierzchowna. Do wiary zbliżyła się dopiero w latach 80, kiedy zaczęła opiekować się ciężko chorą matką.

Matka zmarła w 1984 roku i od tamtego momentu Alicja Lenczewska podjęła decyzję o wstąpieniu do ruchu Odnowy w Duchu Świętym. Tam właśnie odnalazła sens życia, co potem wielokrotnie powtarzała.

Następnie podjęła decyzję o pozostaniu w samotności i poświęceniu się Bogu do końca życia. W wieku 52 lat uczestniczyła w rekolekcjach w Gostyniu, podczas których rozpoczęły się jej wizje.

"Tam stało się coś, co zmieniło zupełnie moje życie. Tam stanął przede mną Jezus. Bardziej realny, prawdziwszy niż wszystko, co było w kaplicy: niż ludzie, którzy stali obok" - napisała później Lenczewska.

Od tamtej pory zaczęła regularnie doświadczać wizji. Według samej Lenczewskiej, Jezus przemawiał do niej również za pośrednictwem spowiednika. "Powiedział dosłownie, sprzedaj telewizor i inne niepotrzebne rzeczy i rozdaj ubogim" - pisała później Lenczewska. Następnie, zgodnie z poleceniem, sprzedała telewizor i wszystko co niepotrzebne.

Chrystus udzielał również Lenczewskiej wskazówek i zaleceń dotyczących życia duchowego.

"Dziecko Moje, krzyż jest znakiem zbawienia. Przez przyjmowanie go w codzienności życia ziemskiego zdąża się do osiągnięcia zbawienia i życia ze Mną w wieczności. Ta prawda dotyczy każdego człowieka. Ale jest jeszcze coś więcej, co dotyczy tych, których wybrałem do służby przy Mnie: Odkupicielu całego rodzaju ludzkiego. Ci przeznaczeni są do szczególnej łaski: niesienia krzyży innych braci swoich – tych, którzy nie są w stanie unieść własnego krzyża, którzy potrzebują pomocy. Dlatego też wybrani Moi pomocnicy doznają wielu cierpień i wielu trudów w życiu doczesnym, aby wszystko to wraz z własnym ciałem i duszą złożyć Ojcu Niebieskiemu na odkupienie za wszystkich ludzi. Tak, jak uczyniłem to Ja: Mesjasz – Jezus Chrystus" - czytamy w zapiskach Lenczewskiej.

"W kościele obok mnie usiadła starsza osoba, od której czuć było bardzo przykry zapach. Chciałam zmienić miejsce. Wtedy Pan powiedział: O wiele większy odór wydzielają dusze ludzkie trwające w grzechu, a jednak nie odchodzę i trwam przy nich, aby je uwolnić. Módl się i znoś to z miłości do niej. W jej duszy też jestem. Pomyśl, jaka woń wydziela się z twojej duszy, gdy uważasz, że jesteś czystsza" - gdzie indziej pisze Lenczewska.

Jedna z wizji Lenczewskiej dotyczyła również cierpienia Kościoła, który ostatecznie się odrodzi.

"Nadchodzi świt i wiosna świętego Kościoła, choć jest anty-Kościół i jego założyciel Antychryst. Choć są prorocy Lucyfera i kapłani, i karna armia masonerii, i wiele ogniw i organizacji na ich usługach. I chociaż jest światowy sanhedryn kierujący Kościołem szatana na ziemi (...) Maryja jest tą, przez którą idzie odrodzenie Kościoła Mojego, by zajaśniał pełnym blaskiem Bożej Świętości" - pisała Lenczewska.

"Chrześcijanie i Kościół muszą być ukrzyżowani. Czas ofiary Kościoła - czas ofiary chrześcijan. Kościół musi obumrzeć, aby odnowić się na nowo przez zmartwychwstanie w pełni mocy Bożej i zajaśnieć blaskiem Ducha Świętego" - dodała.

Lenczewska przestrzegła także przed "zbyt chorą" cywilizacją, która zmierza do zagłady. Jej wizje trwały aż do 2010 roku.