Grzegorz Kasjaniuk przez dekady był prominentną postacią na polskim rynku muzycznym. Jako dziennikarz (radiowy i prasowy), organizator koncertów i juror festiwali – branża muzyczna doceniała to, jak promował kapele metalowe – w tym i te satanistyczne. Z czasem z ciemnej strony mocy przeszedł na jasną stronę mocy i swoja ekspercką wiedzę wykorzystuje do ukazywania jak współczesna scena muzyczna, a szerzej popkultura promuje patologiczne zachowania i ideologie.



Nakładem wydawnictwa Fronda ukazał się zbiór artykułów „Zło w popkulturze. Rynek muzyczny” Grzegorza Kasjaniuka. Praca niezwykle ważna, bo muzyka odgrywa niezwykle istotną rolę w życiu wielu ludzi. Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że uzależnienie od niej jest dla wielu wielkim problemem. Wielu nie potrafi uwolnić się spod jej uroku – trudno jest zaakceptować to, że coś, co przynosi ogromną satysfakcję, niesie ze sobą złe treści i demoralizacje. W konsekwencji wielu, by zachować pozytywny obraz własnej osoby, histerycznie neguje, że słucha patologicznych treści.

Kultura nigdy nie jest neutralna ideowo – zawsze niesie ze sobą jakieś przesłanie, nawet gdy twórcy twierdzą, że nie zawiera treści, lub z treścią kreacji rzekomo się nie identyfikują. I nie ma znaczenia czy odbiorcy są świadomi, czy nie świadomi treści, jakie konsumują — przesłanie odbierane świadomie lub nieświadomie zawsze ich kształtuje.

Chaotyczna narracja pracy Kasjaniuka mnie osobiście razi — wynika to z tego, że odmiennie od większości konsumentów nie żyje w świecie werbalnej narracji, rozmów czy filmików z internetu, ale w świecie słowa pisanego, które jest uporządkowane i niechaotyczne — sprawia to, że moje komunikaty są niekompatybilne z odbiorcami (i przez to nie cieszą się popularnością), a chaotyczna narracja jest dla większości odbiorców o wiele bardziej atrakcyjna (bo odbiorcy taką narracją żyją). Można więc powiedzieć, że dzięki takiej chaotycznej narracji (podobnej w strukturze do rozmowy), książka Kasjaniuka spodoba się odbiorcom i przyswoją oni lepiej jej treść.

Książka Kasjaniuka piętnuje lenistwo środowisk konserwatywnych, bo prócz pracy wydanej przez wydawnictwo Fronda powinny nieustanie działać i publikować katolickie placówki badające, monitorujące i opisujące całą pop kulturę z katolickiego punktu widzenia. Placówki takie winny istnieć, by dostarczać katolikom usystematyzowaną wiedzę o zagrożeniach (szkodliwej popkulturze, jej źródłach ideowych, destruktywnych skutków popkultury dla jednostek i społeczeństwa) niezbędną, by tym zagrożeniom sprostać i na nie odpowiadać.

Na łamach pracy Kasjaniuka czytelnicy znajdą bardzo wielu informacji o: różnych nurtach muzycznych (od satanistycznego rocka do popu), zespołach i tworzących te zespoły muzykach, przesłaniu ideowym zawartym w twórczości omawianych zespołów (nienawiści do katolicyzmu, promocji ateizmu, demoralizacji, rozpusty, narkomani, przemocy i wszelkich innych patologiach), odwołaniach w twórczości muzyków do satanizmu, okultyzmu i religii wschodu — praca gównie dotyczy zagrożeń duchowych.

Na marginesie pracy pojawia się dodatkowo kilka zasygnalizowanych tematów, które warto byłoby opisać: wsparcia władz komunistycznych PRL dla subkultury muzycznej satanistów, pseudo chrześcijańskiego rocka w III RP. Prace uzupełniają świadectwa osób, jakie dzięki Bożej łasce wyzwoliły się z destrukcyjnego wpływu muzyki przesiąkniętej satanizmem i okultyzmem.

Grzegorz Kasjaniuk wie, o czym pisze — od 1991 jest związany z Radiem Olsztyn, był konferansjerem i jurorem na wielu festiwalach (Olsztyńskie Noce Bluesowe, Luz Rock, Ostro Zdrowo Rockowo, OstRock Ostróda, Reggae Festiwal Ostróda, Dni i Noce Szczytna, Hunter Fest, Rock-Transmisja Gołdap, Zamkowy Maraton Rockowy Nidzica, Festiwal Rockowy Węgorzewo, Rockowania Mława, Mazurski Turniej Muzyczny "Skrzydlate Wiosło"), dyrektorem artystyczny festiwalu rockowego Union of Rock w Węgorzewie w latach 2003 – 2005 i jego jurorem w latach 1993 – 2010, dyrektorem artystyczny festiwalu rockowego Musicorama w Giżycku w 2004, prezesem Stowarzyszenia Kulturalno–Artystycznego Kierunek Olsztyn (organizującego Międzynarodowy Festiwal Rockowy Kierunek Olsztyn w latach 2005-2009). Publikował między innymi w miesięczniku hard’n’heavy Metal Hammer, dwutygodniku Na Żywo, Gazecie Warmińskiej, Gazecie Olsztyńskiej, piśmie literacko-kulturalnym „Portret”, VariArt., Tu Olsztyn, Nasz Olsztyniak. Był współautorem i prowadzącym telewizyjny cykl TVP Muzyczna Trójka. Specjalizuje się w muzyce rockowej, reggae, hard rock, heavy metal, alternative, punk, el music, blues i pop. Jest świadkiem najważniejszych wydarzeń muzycznych przełomu wieków w Polsce. Przeprowadził kilkaset wywiadów z artystami z Polski i zagranicy.

Jan Bodakowski